-
1 ulegać
ulegać (-am) < ulec> (ulegnę) MIL, SPORT unterliegen; pokusie, złudzeniu, nałogom erliegen; (podporządkować się) sich fügen;ulegać naciskom fig dem Druck nachgeben;ulegać zmianie einem Wandel unterliegen;ulegać wypadkowi verunglücken, einen Unfall erleiden;ulegać zapomnieniu in Vergessenheit geraten;ulegać przedawnieniu verjährt sein;ulegać zepsuciu v/i verderben;to nie ulega wątpliwości es steht außer Zweifel;uległ jej prośbom er kam ihrem Bitten nach;uległ jej woli er beugte sich ihrem Willen -
2 ulegać
vi1) ( przegrać walkę)ulec komuś jdm unterliegen, gegen jdn verlieren2) ( podporządkowywać się)\ulegać komuś/czemuś sich +akk jdm/etw unterwerfen\ulegać czyimś namowom sich +akk von jdm überreden lassen3) ( doznawać jakiegoś stanu)\ulegać nastrojom Gefühlsschwankungen unterliegen\ulegać halucynacjom Halluzinationen haben\ulegać czyjemuś urokowi jds Zauber erliegen\ulegać pokusie zrobienia czegoś der Versuchung erliegen, etw zu tun4) ( podlegać działaniu)\ulegać przemianom Veränderungen unterliegen, sich +akk verändernulec wypadkowi verunglücken, verunfallenulec zakażeniu sich +akk ansteckenulec zepsuciu verderbenulec zniszczeniu zerstört werdennie ulega wątpliwości, że... es ist unzweifelhaft, dass..., es steht außer Zweifel, dass...5) (książk: oddawać się)\ulegać komuś sich +akk jdm hingeben -
3 zepsucie
ulegać zepsuciu KULIN verderben, schlecht werden -
4 verderblich
[leicht] \verderblich sein Lebensmittel: [łatwo] ulegać zepsuciu; Einfluss szkodliwy
См. также в других словарях:
gorszyć — ndk VIb, gorszyćszę, gorszyćszysz, gorsz, gorszyćszył, gorszyćszony «wywierać zły, demoralizujący wpływ; powodować zepsucie, zgorszenie; wywoływać oburzenie» Gorszyć kogoś swoim zachowaniem, postępowaniem. Czyjeś zachowanie gorszy kogoś. gorszyć… … Słownik języka polskiego
niszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, niszczećeje, niszczećczał {{/stl 8}}– zniszczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}3. os ndk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} ulegać zepsuciu, zniszczeniu pod wpływem działania czasu, czynników atmosferycznych itp.; popadać w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zepsucie — n I 1. rzecz. od zepsuć. 2. «upadek moralności, rozwiązłość obyczajów» Skutki zepsucia. Ulegać, opierać się zepsuciu … Słownik języka polskiego
uszkadzać się – uszkodzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} psuć się, ulegać uszkodzeniu, zepsuciu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W czasie zimy uszkadza się sieć wodociągowa. Silnik samochodu uszkodził się przy zderzeniu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
